Upłynęło już 1037 zmęczonych czasem i plotką jesieni.
18 marca był prawdopodobnie ostatnim, smutnym dniem w życiu młodego Edwarda. Dnia tego 978 roku nastoletni król przybył z odwiedzinami do swej macochy i przyrodniego brata na zamek Corfe.
18 marca był prawdopodobnie ostatnim, smutnym dniem w życiu młodego Edwarda. Dnia tego 978 roku nastoletni król przybył z odwiedzinami do swej macochy i przyrodniego brata na zamek Corfe.
Legenda mówi, że morderstwo miało miejsce po zachodzie słońca i wykonane zostało na zlecenie macochy.
Ruiny zamku Corfe kryją tajemnicę śmierci króla Edwarda
Wielki król Edgar miał dwie żony, pierwszą z nich była Elfleda, a po jej śmierci Elfrida - ambitna kobieta, która została królową poprzez morderstwo jej pierwszego męża i która przeżyła swojego drugiego - Edgara.
Król Edgar pozostawił po sobie dwóch synów, po jednym z każdą z żon, Edwarda z Elfledą i Ethelreda z Elfridą. W chwili śmierci ojca Edward miał 13, a Ethelred 7 lat. Obaj synowie byli pod opieką Elfridy uczestnicząc aktywnie w wydarzeniach politycznych.
Królowa Elfrida pokładała głębokie nadzieje w swojego własnego syna - Ethelreda licząc, że to właśnie on zostanie przyszłym następcą tronu. Jednak przed śmiercią Edgard zdeklarował, że to starszy syn ma pójść w jego ślady. Nikt nie śmiał wątpić, że królem nie może zostać nikt inny jak tylko Edward, nikt poza Elfridą. Edward został ukoronowany w 975 roku. Podobno był życzliwym młodzieńcem o dobrych cechach odziedziczonych po ojcu.
Jak opisuje publikacja z 1864 roku ''Chambers Book of Days'' ostatni dzień życia król Edward spędzał polując w okolicach zamku Corfe. Stęskniony za swą macochą postanowił złożyć jej wizytę.
Na wieść o tym, że Edward przybył na zamek Elfrida przywitała go z wielkim uczuciem, król jednak niechętnie chciał zejść z konia. Zaoferowała mu więc napój gaszący jego pragnienie. Kiedy tak raczył się zawartością kielicha na jej znak, jeden z jej podwładnych dźgnął go sztyletem. Zraniony Edward szybko zawrócił konia i pojechał w stronę lasu, szybko jednak opadł z sił. Spadając z konia jedną ze swych stóp uwięził w strzemieniu. Koń wlókł go jeszcze do chwili aż się zatrzymał.
Na wieść o tym, że Edward przybył na zamek Elfrida przywitała go z wielkim uczuciem, król jednak niechętnie chciał zejść z konia. Zaoferowała mu więc napój gaszący jego pragnienie. Kiedy tak raczył się zawartością kielicha na jej znak, jeden z jej podwładnych dźgnął go sztyletem. Zraniony Edward szybko zawrócił konia i pojechał w stronę lasu, szybko jednak opadł z sił. Spadając z konia jedną ze swych stóp uwięził w strzemieniu. Koń wlókł go jeszcze do chwili aż się zatrzymał.
Rysunek przedstawiający przybycie króla Edwarda na zamek Corfe - ''Chambers Book of Days'' (1864)
Zwłoki króla zaniesiono do chaty biednej kobiety, u której został znaleziony następnego dnia. Zgodnie z tym, co wydaje się być najbardziej wiarygodne ciało Edwarda na znak Elfridy porzucono w sąsiednim bagnie.
Po pewnym czasie młody król został odnaleziony i pochowany w Wareham. Jego ciało usunięto w następnym roku i pochowano z królewskimi honorami w Shaftesbury.
Strony zakonne, które były powiązane z Edwardem określiły jego tragiczną śmierć za ofiarę złożoną wrogości jego przeciwników, uznały go za męczennika i uczyniły świętym.
''No worse deed than this was done to the Anglo race, since they first came to Britain''
